PS

• GPS Waarschijnlijk nooit stuk geweest. Micro sd kaartje zat los.
• De Camino is het leukst als je het dichtst bij het voetpad blijft.
  Veel contacten.
• Er bestaat voor de Via de la Plata een APP. Deze geeft voor de fietsers een alternatief waar het voetpad te moeilijk is.
  Het voetpad zelf loopt vaak over asfalt. Dus alternatieve route zoals Sitters hoeft niet.
• Terugreis boeken op voorhand is hier wel aangewezen. De prijzen op het laatste moment swingen de pan uit. (behalve dan voor de bus. Maar die rijdt ook niet iedere dag)
  

Santiago 2

Tablet probeersel 3 u stad

Nu toch weer café. Maag vraagt eten en drinken, mijn onderstel is aan rust toe.
Fietsen is minder vermoeiend. Toch leuk de drukke stad met zijn kleurrijke bezoekers.

Santiago

In Cee stond ontbijt klaar. Oploskoffie, sinaasappels en wat voorverpakte koekjes. Beter dan niets.
Als je aan de zee logeert, betekent dat klimmen hier. 75km naar Santiago. Veel pelgrims want nu op het gemeenschappelijke traject naar Finisterre. De GPS kent weer zeer weinig en wil ook niet communiceren met andere toestellen. Konden hem nochtans goed gebruiken daar op de buiten.
Het niet boeken van een terugvlucht, blijkt een fout te zijn. Idee was geen stress om een datum te halen. Maar die vluchten zijn nu verdomd duur. Van 360 tot 2000€ en meer. De 360 is dan via via en een nacht op een of andere luchthaven. Tientallen mogelijkheden onderzocht. Porto Charleroi, vanaf vrijdag pas mogelijk. Met de hulp van twee handige mensen hier in t hotel een en ander overlopen. Een kwam met voorstel "op maandag via Vigo naar Rijsel". Dat ligt dicht bij Torhout. Oef Trees zag dat niet zitten. Ze twijfelt nu tussen de bus en mee met de fietsen. Blijft voor beiden nog een dagje Santiago. Ons getuigschrift haalden we al. Er waren er al 800 voor ons gisteren.
Kalme periode nu voor de Stappers.

Finisterre

Naar Finisterre (en terug naar Cee)
Gans de dag zeezicht.


Camino km0 Finisterre Faro

Geen terugvlucht boeken op voorhand, is voor onderweg OK. Maar valt nu niet mee!

laagtepunt

Nu op het laagste punt op deze reis. Nl 4m boven zeeniveau. Een 10 km west van Muros. Zandstrand, azuurblauwe zee. Geen toeristen.
De start ging vlot. Steil bergaf de stad uit. Vervolgens ca10 km dalend. Uiteraard komt hier dan steeds wat klimwerk. In Pardon; een kleurrijke stoet van pelgrims. De kleurrijkste, zie je hier onder bij hun ontbijt, een drie dubbele cognac. Na Santiago gingen ze naar Jeruzalem. Hun probleem: de hond was het zat.


Ook ik moest een knuffel van de cafébaas ondergaan :-)

A Estrada

Carballino, kregen we kamer op het vijfde. Wat wegstoppen die excentrieke fietsers? Reuze overdekt, winderig terras, ideaal voor de was. Er waren zelfs wasdraden. Onderweg hadden we de menu van de dag genomen. Picknick op de kamer dus. Aan dat menu onderweg, hing een misverstand. 13u was blijkbaar wat vroeg voor die kok. De hoofdschotel werd in geuren en kleuren beschreven door de kok zelf. Maar het zou wel nog een 45 minuutjes duren. Dan maar een slaatje en een tortilla. Tegen dat we dat binnen kregen, was dat visje ook klaar.... Hadden we energie binnen voor nog wat extra klimwerk.:-)
Carbillino 8u, zwaar bewolkt de stortbui net voorbij. Trees, ingepakt met dikke trui, regenjas, regenbroek en overschoenen. Ik vertrouwde er op dat de H. Jacob zijn pelgrims geen tweede maal zou testen. Zomer uitrusting, de lange klim zou wel voor warmte zorgen. De GPS welke al de vorige avond ingesteld was, bleef opvallend stil. Ik snapte er niets van. Deed alles normaal, behalve dan navigeren. Blijkt de kaart verdwenen. Gelukkig waren de tracks nog aanwezig. (Waypoints ook)
Klims aan 7%. Fraaie uitzichten, maar wat nevelflarden en dus niet zo kleurrijk. A Extrada, weer menu van de dag. Lekker, uitgebreid en slechts 8€. Alhoewel Trees ook de volumineuze drie gangen binnen heeft, besluit ze dat het genoeg was voor vandaag. Had ik dan toch maar die Tinto genomen.
Morgen richting einde van de wereld. (Finisterre) Misschien wil Trees net als de duizenden voor haar er haar kledij verbranden? Nu weer in café. Die gaan mee met de tijd. Overal wifi. De code hangt meestal uit. Ondertussen GPS nog eens bekeken. Resultaat, geen tracks meer. Spreekt weer Engels, toont Garmin ergens in de USA. Wanneer is t vaderkensdag?

Carballino

Zal t kort houden. Reden, geen wifi op kamer. Zit dus aan de receptie. Geen cols, puerto's of hoe ze dat in Galicië ook noemen. Wel verdomd veel klimwerk! Zo van 98 naar 600m. Morgen meer van dat. Xacobeo deed wat vervelend. Om de haverklap wat regen in de voormiddag. Liet uiteindelijk mijn jasje maar uit en t werd droog. Hier veel pensions, hostals. Bijna allen dicht.

sfeer

Terug uit dat zeer steile Allariz. Zeiknat, voortdurend verdwaald in de stad. Hier onder wat sfeer foto,s.

Allariz

kort ritje

Voor zonsopgang waren de drie Basken al op stap. Wij stad in voor een ontbijt. De rit begon met een klim van 12km. Geen café daar boven. Wel een druilige, bewolkte hemel. Geen kleurrijke plaatjes. Allariz, middagmaal en overleg wat nu. Geen zekerheid over slaapgelegenheden in de volgende 60 km. In de stad hadden we met een ei op, de steile afdaling gemaakt. Terug was niet evident. De AC dan maar.
Bach,97€. Toch maar weer over die grote eeuwenoude stenen de oude, mooie maar natte stad in.
ons pension

straatje in Allariz

Cervino

Casa Cervino is om 8u al leeg op ons en een nog slapende zonderling na. Betreft een Duitser die in Denemarken woont en in Nederland werkt. Zijn camino eindigt weldra bij gebrek aan geld. Die van ons gaat verder en begint vandaag met een klim van een uur. Alhoewel nog fris, komen we toch bezweet op de Pardel. De winkel, café daar boven ligt ideaal. De wandelaars die we in Cervino troffen, zijn er bijna klaar met hun ontbijt. Naast de vele soorten hesp, zien we er ook gedroogde varkenskoppen. Volgens de waard die een natuurliefhebber is, zijn ze in de streek fier dat er hier nog veel wolven leven. Terug op de fiets, zien we ons eerste wild. Een ree. Wat verder een vrij groot hert. Een Puerto verder, weer café op de top. Merk ik een paar jagers. Aan Tim ben ik verplicht een praatje met hen te doen. Ze gaan reeën jagen. De rest mag nog niet geschoten worden. De everzwijnen die ze hier in september neerleggen, gaan soms tot 160kg. Een dorp verder worden we opgeschrikt door een harde knal. Daar gaat er een ree ten hemel dachten we. Maar nee, meerdere knallen volgen. We merken de wolkjes van vuurwerk. Raar, op dit uur. Een lokaal oudje op haar bankje geeft uitleg. Het is vandaag vormsel in de kerk. Dus Fiesta in het dorp. Tijdens de mis, wordt een en ander kracht bijgezet met die knallen. Een derde Puerto met café boven leert dat ook op zondag de cafés hier veel volk trekken. Alleen mannen. Geen alcohol. Allen slurpen koffie. De grote prijs van Spanje voor motoren levert een boeiend einde. Met drie Spanjaarden op het podium zijn ze hier content. Met het voetbal vorige week was het heel wat minder! Heel wat rustiger dan die gp rijders, gaan we vervolgens de 10 km dalend tot Verin. Ons gemiddelde gaat er wat op omhoog. Met 15km/u gemiddeld in een bergrit, zijn we tevreden. Ook nog vermelden dat het landschap voortdurend mooier werd. Behalve onze Albergue, is in Verin niets moois te zien. Daar de restaurants hier maar om 9u willen beginnen, wordt het weer een café. Niet mis, een reuze bord met vlees, salade, eieren, aardappelen aan 5€. Hoeven we geen restaurant meer. Vanaf morgen voorlopig geen albergues meer.
albergue Verin>
Deel 1
deel 2

Albergue

De vooroordelen over Albergues, waren wat verdrongen. Nu weer terug. Of heet het nu oordeel? Volgens de app zou Casa Anita de beste albergue op de camino sanabres zijn. Dus daar op gemikt. Heb nu zo wat het vermoeden dat de medewerker aan deze app zich wat liet verblinden door de charmes van de uitbatende zussen. Die zijn werkelijk guapisima.
Twee slaapzalen. Midden de nacht brengt de oudste guapa morena een stel verdwaalde wandelaars binnen. Een ronkende Belg links. Prostaatlijders die om de haverklap moeten plassen. Twee uur voor zonsopgang beginnen een paar wandelaars aan hun voorbereiding. Een gaat zo enthousiast douchen dat het water tot in de zaal stroomt. Alleen onder bed is plaats voor je spullen. Enfin je hebt het plaatje.
Een en ander maakt dat we weer vroeg actief werden. De guapas zie je s morgens natuurlijk niet. Een koffie automaat vervangt hen.
Frisse start. Landschap weer mooier. Geen landbouw meer. Bossen en hier en daar wat koeien of schapen. Bergen met hier en daar nog wat sneeuw, beloven dat het spoedig klimmen wordt. Maken we ons voorlopig geen zorgen in. Drie cafeetjes onderweg, we hangen wat de relaxte toerist uit. Het gemiddelde wat lager dan gisteren.
Na 70 km, drie albergues naast elkaar. We nemen de middenste. 2€ extra voor een 2 pers kamer. Dus geen slaapzaal. Die zaal hier is wel stukken ruimer dan die van de beste albergue. Stoel naast ieder bed, kast voor iedereen. Was en droogmachine incl zeep en wasspelden, PC, gratis wifi. Ook gratis handdoeken en lakens. De bazin, vriendelijk en behulpzaam. Tevens ook leuk om zien. Dus weer wat verzoend met het concept albergue. :-)

Puebla de Sanabria

de rit

Santa Croya de Tera

langste rit tot nu.
Weer saai stuk in de voormiddag. Niets te melden. Nu in albergue tussen Duitsers, Zwitsers, Zuid Afrikanen, Belgen. Ca 20 man.

een van de 23 torens van Zamora
Voor de volgers van Trees, de Spanjaarden verbazen zich steeds over lichaamslengte!
PS: de Japanesen wippen in wandeluitrusting op bed.

Camino

De peregrino en bicigrino gaan mee met de tijd.
GPS tracks en apps voor je smartphone met kaarten, albergue en alle info staan nu ter beschikking.

Zamora

De rit Salamanca - Zamora


Eerste deel, wat teveel van dit. Veel rechtdoor, dus saai. Zamora, de mooiste stad tot nog toe op onze weg. De albergue eveneens. Nu pintje, tapa en wat internetten.
De albergue

Oswald deelt de 4 persoons kamer opnieuw met drie vrouwen. Als al die fermonen mijn testosteron gehalte doen stijgen, klim ik morgen weer stukken beter.
Voor Tim, hieronder de foto's van mijn nieuwe kamergenoten.
wat ik niet verwachtte, ze spreken Spaans en Engels

Zamora
Dat Spaans en Engels van die Japanesen blijkt nogal beperkt. Maar gaat met veel glimlachen, yes of si gepaard!

Salamanca

De korte rit van vandaag
Om 8u uit de leuke Albergue. Ontbijt in t café om de hoek. Een dik uur later in Salamanca. De koudegolf nog niet over, maar toch droog. De stad nogal leeg wegens feestdag. Straks weer een of andere feria. Dat houdt in veel tenten en dergelijke. Dus geen zicht op de fraaie gevels. In een hostal, was, plas, lunch, middagdutje en vervolgens de toerist uitgangen. De albergue is pas om 17u gankelijk. Vandaar de keuze voor iets anders. In de kleine dorpen is de deur gewoon open. Je neemt je bed in beslag en doet je ding. Rond 7u komt dan wel iemand om af te rekenen. Soms ook niet. Gratis dus.
Oswald's wasje

Een van de vele in Salamanca

Ook niet tevreden met het weer.